De Familie Jacobs in Beek
Blijven imponeren en demonstreren.
Winnen Bergerac en Narbonne in één weekend!
De klassieker Bergerac van 15 augustus dat is ook weer een vlucht geweest die voor de duiven zwaar en warm was. Die toonde veel gelijkenis met nog meer klassiekers die achter ons liggen. Ze werden gevlogen onder een bloedhete zon met temperaturen van om en nabij 30 graden. Dat is veelal voor de duiven een verschrikking geweest. Wat hebben ze voor hun kiezen gehad? Regen, wind, mist en met die vernietigende gloeiende bol in de lucht die de aarde deed verschroeien. Als de duiven dan worden gelost dan kon men moeilijk gissen wanneer ze zouden thuis komen. Alle fond-vluchten die dit seizoen zijn gevlogen zijn moordend geweest. Van geen enkele heeft men kunnen zeggen dat die gemakkelijke was. Een waaivlucht is deze Bergerac om de dooie dood niet geweest. Eerder kan men speken over een “hel”. Hoeveel vrouwen zouden zondagmorgen ruw uit hun slaap zijn gewekt vanwege de aflopende wekker van de liefhebbende man? De liefhebbers, die duiven mee hadden naar Bergerac die moesten bij het krieken van de dag paraat zijn. Maar als ze geweten hadden dat de duiven pas rond 9 uur zouden aankomen, dan hadden ze niet zo vroeg uit hun nest gekomen. Dan hadden ze nog wel een paar uurtjes langer naast vrouwlief in bed blijven kunnen liggen. Maar wie weet zo iets van te voren? Alleen de langslapers hadden nu het geluk dat ze niet werden verrast. Ze vonden geen duif op de klep toen ze wakker werden. Veel liefhebbers die gedacht hadden dat Bergerac in de vroege morgen van zondag zou beginnen hadden het goed mis. Iedereen zat er naast! Een stijve nek hadden ze van het staren in de lucht. Voor het eten van de soep en de aardappelen waren bij het concours van de Wefo amper 50 duiven gemeld. Maar de melkers lieten zich niet van hun stuk brengen en bleven op hun post. Het toetje dat schoot er bij in. Niks anders dan Bergerac was voor hun belangrijk. Maar ze wisten toen niet dat de vlucht hun zwaar op de maag kwam te liggen. Ze ijsbeerden heen en weer en van achteren naar voor. Blauw was de lucht en soms somber en broeien warm. Zo af en toe ging de telefoon. Weet je het? In Beek heeft de familie Jacobs om 9.05 uur de eerste duif gemeld en Lei Kurvers heeft er ook ene. Het gaat langzaam en het wil niet erg vlotten. De berichtgevingen via de mobile telefoons en de lap-tops werden scherp in de gaten gehouden. Naar gelang de uren verstreken en steeds meer duiven werden gemeld steeg de spanning en gingen de harten sneller kloppen. Het liet lang op zich wachten eer de trein goed op stoom kwam. De klok die tikte naar 13.00 uur en nog steeds moest er door geklokt worden. Om de eenvoudige reden dat toen de helft van de 309 prijzen bij de Wefo pas waren verdiend. Nog vele deelnemers stonden toen nog met lege handen te posten. Men ging zich ongerust maken dat de vlucht een catastrofe zou worden. Met de nodige angst en met beven bleef men op de post. Deze Bergerac werd immers met gelijke wapens gestreden. De fond mannen die zijn anders niet zo gauw van hun stuk gebracht als de duiven druppelsgewijs binnen komen. De vluchten vanaf de Pyreneeën zijn immers, voor de duiven die het vuurrode fond bloed in hun aderen hebben, altijd een uitdaging. En dat bloed had ook de twee jarige weduwduivin met ring 8/1308325 van de Familie Jacobs in Beek. Om 09.05.42 uur precies uur landde deze duivin bij hun in Neerbeek op de klep en dat was meteen de eerste duif bij de Wefo maar ook de éérste bij de Afdeling Limburg. Nog méér ? Ja. Ook de éérste prijs Nationaal tegen 9077 duiven. Dat is een klapper van jewelste! Was dit te verwachten? Ja, want in elke wedvlucht kregen de ‘Jacobsen’ vroege duiven terug van de reis. En zuinig ook nog niet! Op deze Bergerac waren ze mee met 45 duiven en daarvan zorgden er twintig dat hun naam met vette letters in de Wefo uitslag werd gedrukt. Met prijzen 1-14-15-26-46 op het eerste blad springen ze er stijlhoofdig uit. Gewoonweg fenomenaal. Wat heeft hun duivin “325” een moedige strijd geleverd. Om op deze loodzware zware Bergerac alle concurrenten in de diverse concoursen het nakijken te geven daarvoor moet je wat in huis hebben. Dan moet je bulken van de kwaliteit. En dat heeft ze van kop tot teen. Ze heeft een aardje naar haar vaartje.
En die werd door de Familie Jacobs gekocht in Breskens bij de bekende Sjaak van de Velde & Zoon. De vader van de ‘325’ is namelijk de 16/1886105 die een zoon is uit ‘De Kleine Dure’ van Sjaak van de Velde & Zoon uit Breskens. Die bewuste ‘kleine Dure’ bezorgde Sjaak en Zoon in 2009 zowel Nationaal als Internationale de overwinning op Bordeaux tegen respectievelijk 5235 en 9131 jaarlingen. Nationaal was ‘De Kleine Dure’ bovendien de snelste Bordeauxduif van 10.418 oude en jaarse duiven samen. Na die wonderlijke prestatie verhuisde hij naar het kweekhok waar hij ook daar zijn grenzeloze klasse bewees. En die grenzeloze klasse zit nu ook op de Neerbeekerstraat in Beek. En nog méér zelfs. Als moeder heeft de ‘325’ de 11/ 1043613 en die komt rechtstreeks van de combinatie Winkens-Rothenburg uit Itteren. Uit het beste van het beste wat Sjaak Winkens in Itteren bezit. Ze is een dochter uit diens 1215525 met op zijn palmares 1e provinciaal Limoges, en nog een tiental andere provinciaal kopprijzen. Hoe vaak is in dit seizoen door de vele liefhebbers al niet gezegd geworden dat zich bij de Familie Jacobs in Beek de successen opstapelen. Heel Nederland en half Europa is de broek afgezakt toen ze hoorden dat dit weekend de Familie Jacobs niet alleen Nationaal Bergerac wonnen maar ook nog de bloedstollende Nationale Narbonne! Ongelooflijk en het is echt waar! De familie Jacobs heeft het weekend van 15 en 16 augustus met de duiven iets geflikt dat eigenlijk alleen maar in het rijk der fabelen mogelijk is. Twee Nationale Overwinningen achter elkaar winnen op dezelfde dag dat heeft nog geen enkele duivenliefhebber klaar gespeeld. Dat ze daarmee geschiedenis hebben geschreven dat is absoluut zeker.
Deze successen zal de hoofden van de familie Jacobs niet op hol brengen. Ze weten wat voor moeite het kost om blijvend succes te willen hebben. Daarom wordt geregeld voor versterking gezorgd. Geen offers zijn hun te groot om niet alleen het hok op zijn huidige niveau te houden, maar zelfs om het nog sterker te maken. Hoewel het nu de vraag is of dat nog sterker te maken is! Als ik deze woorden op mijn papier laat komen dan weet ik wat ik zeg. Het is schering en inslag dat ik hun naam moet vernoemen in mijn wedvluchtverslagen. Bij elk woord wat ik dan schrijf is het alsof ik hun duiven in mijn handen heb en voel welke kracht en mordant ze in hun lijf hebben. Stuk voor stuk moeten het prachtige en goed gebouwde duiven zijn in een prachtig zacht gladgestreken verenkleed. Mooi, maar ook met blauw bloed in hun body en met een onvermoeibaar karakter. En dat is wel het voorname factor dat de familie Jacobs zover heeft gebracht en die hun al seizoenen achter mekaar in de picture brachten. Ze zijn de absolute toppers van het land en wie heeft ze beter? Zoeken maar! Het staat gelijk als het zoeken naar een speld in ’n hooiberg. Daar is niet aan te beginnen.
Vraag je ieder van de drie boers Jacobs waar ze hun successen aan toeschrijven dan krijg je geen ingewikkeld verhaal te horen. Ze halen hun schouders op en in korte tijd vertellen ze hun hele geheim. Als het een geheim is! Als de duiven thuis zijn gekomen dan voederen ze lichte kost. En dat is zuiveringsmengeling. De drinkbakken zijn met fris water gevuld waarin een ontsmettingsproduct is toegevoegd. Vanaf dinsdag komt de sportmengeling op de plank. De duiven die op vrijdag worden ingekorfd krijgen s’avonds eten naar bekomst. Deze die op zaterdag weggaan kunnen s’morgens hun kropje vol eten, maar daarna hoegenaamd niets meer. Vanaf dinsdag snoept elke duif bij Martens iedere middag een vingerhoedje snoepzaad. Het water in de drinkbakken wordt iedere dag ververst. Tijdens de eerste broedperiode geven ze hun duiven een voorbehoedende kuur tegen trichomoniasis via het drinkwater. Hun jonge duiven behandelen ze hetzelfde en wel veertien dagen voordat ze worden afgericht. De weduwnaars als zowel de weduwduivinnen die niet weten dat hun partner bij thuiskomst klaar zit dat vinden ze domme duiven. Die krijgen een kruisje achter hun naam en die worden in twijfel getrokken bij het selecteren. De jonge duiven die houden ze goed in de veren door hun hok te verduisteren. Als de jonge duiven in competitie komen dan zijn ze paardriftig en dan worden ze gescheiden. Voor het inkorven gaat dan de deur los en dan kan het feest beginnen. Dan kunnen ze zich een bepaalde tijd motiveren. Dat is een systeem en heel zeker geen geheim meer. Geheimen bestaan ook niet zeggen de broers. Het enigste wat ze hebben dat zijn duiven die gewillig zijn en rap naar huis willen komen. Zij die met hun van doen hebben en met hun over de duiven spreken die komen al gauw tot de conclusie dat ze niets aan het toeval overlaten. Die speuren heel gauw dat ze met echte duivenliefhebber te doen hebben. Dat ze in gezinsverband een combinatie vormen die net als hun duiven ook de vitaliteit en de geestdrift bezitten om tot resultaat te komen. Zo de chefs zijn , zo zijn ook de knechten. De luilakken op hun hok zijn dan ook zeer beperkt omdat ze loon naar werken van ze willen hebben. De duiven die met het gevarieerde duivenvoer, wat ze door de Gebroeders Simons in Ransdaal geleverd krijgen.
Dat ze de Nationale overwinning op Bergerac en zowel op Narbonne hebben behaald onder loodzware omstandigheden dat zegt méér dan genoeg! Het is waard om in het Guinnes book of records te worden opgenomen! Petje af en Gefeliciteerd.
Pie Schepers.