Frans Rutten uit Horst  weer Limburgs Beste!

Zijn crack 7/1480383 wint z’n tweede provinciaal!

Door de extreme warmte deden diverse organisaties de vluchten die op het programma stonden inkorten ofwel aanpassen.
De afdeling Limburg bleef de vlucht Issoudun handhaven maar deed wel minder duiven in de verzendmanden.
De vlucht Chimay voor de jonge duiven die met een lossing op zaterdag was gepland, die werd opgeschoven naar de zondag.
Dit allemaal omdat de koperen ploert weer als een gloeiende bol hoog in de lucht stond te branden. Meer dan 30 graden  liet hij het kwik in de thermometers oplopen.
De kleren plakten ons aan het lijf van de hitte en zowel mens en dier die snakten naar verkoeling.
Als we dachten aan onze duiven die in dat tropische weer in de manden moesten doorbrengen, kregen we wel een beetje medelijden met ze.
En al zeker aan de duiven die op vrijdag en zaterdag de moordende afstand van Barcelona aan het verwerken waren.
Die streden een gevecht tegen een vijandelijk natuurverschijnsel die geen genade kent.
Geen medelijden hebbende voor de mens maar ook niet voor vogels in de lucht. Hoe dan ook, ‘The Show must go on’! Enfin, het werd voor de liefhebbers weer een holderdebolder.
Hoe zo?  Op de duiven letten die terug komen van de vlucht en als die beginnen thuis te komen dan moeten de jonge duiven worden ingekorfd.
Met vier handen kom je dan nog te kort om op een ordentelijke manier plezier aan je hobby te beleven.
Het is niet alleen de verzengende hitte die ons dit weekeinde bij de sport tegen zit maar daarbij hebben we  ook nog dat verrekte fenomeen dat Çorona” heet. Die doet echt de deur dicht.
Alsof je in ernstige mate besmet bent met het coronavirus zo moet je je gedragen. En als het er van komt dat we ook nog een mondkapje voor onze smoel moeten gaan doen, dan gaat het op een verkleedpartij lijken.
Maar laat ik maar over die ongewone toestand ophouden en het bij de wedvlucht houden.
Dat de duiven om 08.30 uur in Issoudun op de  vleugels gingen dat betekende meteen dat de 2459 Limburgse duiven van 235 liefhebbers tussen de 500 en 600  kilometer te verstouwen kregen.
En zoals altijd werd nu ook weer een prognose gemaakt wanneer het spelletje zou kunnen beginnen.
Gezien de wind en de afstand werd geschat dat de duiven een tempo van 75 km/u zouden gaan doen en dat betekende dan dat rond de klok van 16.00 uur voor de liefhebbers in het noorden de strijd moest ontbranden.
Bij de liefhebbers in de voorvlucht was dan de strijd al op zijn hevigste aan de gang.
In Horst bij Frans Rutten is het altijd spannend als de duiven van de vlucht terug komen.
Niet alleen spannend maar ook plezierig. Het is een genot om te zien hoe zijn duiven met de nodige elegantie bij hem neer strijken.
Op deze Issoudun die voor heel veel duiven een te zwaar karwei werd, was het voor zijn doffer met ring 7/1480383 ook geen makkelijke klus maar zijn klasse en mordant die stelde hem in staat om onder de bloedhete zon in de lucht te blijven hangen.
Zonder oponthoud 7 ½ lange uren voor de 582 kilometer die de afstand naar zijn thuisbasis was.
En dat had hij volbracht om 16.07.55 uur, toen hij met de nodige zwier en snelheid over de klep het hok binnen snorde.
Zijn spoed was zo haastig dat nauwelijks was te zien welke kleur hij had.
Wat was de motivatie die hem als een furie naar huis deed komen? Was het weduwnaarsfunctie of de frisse eitjes die zijn duivin in de pan had liggen.
Enkele dagen voor het inkorven van de duiven had de duivin van de ‘383’ eitjes in de nestschotel gelegd.
Toen de doffer aan de duivin werd getoond en op merkte dat ze op eitjes zat te broeden heeft hem dat schijnbaar zeer aangedaan.
Zo hevig dat die toestand hem wellicht   erg deed verlangen naar de broedsituatie.
Zijn natuurlijke instinct! Of deze situatie de oorzaak is geweest dat hij de Provinciale overwinning van de Issoudun heeft gewonnen dat blijft een raadsel.
Wat het ook geweest is, het doel heiligt de middelen. Om echter een loodzware vlucht van om en nabij 600 kilometer  te winnen onder een tropische zon daar is nog meer voor nodig dan alleen maar motivatie.
Daar komt vakmanschap bij te pas en heel goeie duiven. En dat die bij Frans Rutten in Horst op de hokken zitten dat is vaak genoeg bewezen.
Om even terug te komen op de vlucht Sens van 1 juni in 2019.
Met vette letters kon men toen in duivenkranten en op de sites lezen dat Frans Rutten de Provinciale vlucht Sens had gewonnen en dat hij dit succes behaalde met zijn crack, de doffer met ring 7/1480383.
Is het dan toeval of een klein mirakel dat deze bewuste doffer nu op Issoudun ook weer Provinciaal  de 1e speelt.  
Dat Frans hiermee geschiedenis schreef dat zal hij met trots en met een warm gevoel hebben ervaren. Deze spectaculaire overwinning is weer bijzonder en een mooie kroon op zijn carrière.

Proficiat!

 

 

Pie Schepers.